اطفال

مزاج اطفال گرم و تر است و در نهایت لطافت است.غذای اطفال باید رطوبت بخش باشد و میل به حرارت هم داشته باشد.

شیر مادر برای نوزاد از هر شیر دیگری بهتر است. زیرا بیشتر از هر غذای دیگر ، به گوهر غذایی نوزاد که در زندگی جنینی به او می رسد ، شباهت دارد.

پرهیزات:

در اطفال ، از گرسنگی و تشنگی و سیری بسیار به حدی که باعث پرخوری ، رودل و اسهال گردد ، پرهیز شود.
نباید به بچه اجازه داد به خوردن غذای زیاد عادت کند. غذای زیادی پیش وی بگذارند ولی مقدار کم به او بدهند تا به اصطلاح چشمش پر و دلش سیر شود.
از هر چه که حرارت و سردی بسیار داشته باشد، پرهیز شود.
چیزهای گرم و خشک مطلقا مضر است.
منع ترشیجات مخصوصا در دوره شیرخوارگی توصیه می شود.
نوشابه و غذاهای غلیظ به بچه نداده تا در کلیه او سنگ و شن تولید نشود.
همچنین در نوشیدن شیر و پنیر و خوراکی های سنگین زیاده روی نشود تا دچار سنگ کلیه نشوند.
در کودکان از ملین های قوی پرهیز شود. به کار بردن ملین های آب میوه ای وزیاد نخوردن شیرینی ها و میوه ها موجب می شود تا بیماری های ایشان فراوان نگردد.

چون اعضای اینان در رشد است باید بر حسب مزاج در تقویت آنها بکوشند.
مصرف انار(مقوی جگر) ، به و گلابی شیرین (مقوی معده) و سیب (مقوی دل) مفید است
بعضی اوقات ترشی ریواس ، دوغ ، آلو و امثال آن جهت تسکین حرارت فعالیت های ایشان مناسب است.
خیار ، کدو ، کاهو و امثال آن جهت رطوبت رسانی وخنکی مزاج ایشان گاه گاهی مفید است.
خربزه و هندوانه و انجیر نیز به جهت پاک کردن کلیه و مثانه خوب است.
بامداد که بچه بیدار می شود اجازه دهند مقداری بازی کند و بعد از کمی غذا دهند و دوباره اورا مشغول بازی کنند.